Ze vormden een hechte familie, een opa van negentig jaar uit Deventer en zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, die de bejaarde bijstonden waar ze maar konden. Tot het moment waarop twee kleindochters vertelden dat opa al zo’n vier jaar seksueel misbruik van hen heeft gemaakt. Sindsdien slijt Jacob D. zijn dagen in eenzaamheid.
Petra van Walraven 04-02-20, 17:40
Het verhaal ontrolt zich voor de rechtbank in Zwolle. Daar eist de officier van justitie ondanks de vergevorderde leeftijd en broze gezondheid van de man een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van twee jaar.
Gevangene in eigen huis
De grote vraag waarmee de zusjes blijven zitten is niet beantwoord. ‘Waarom, waarom, heeft dit kunnen gebeuren, terwijl we juist bij hem kwamen om te helpen’, zo blijkt uit hun slachtofferverklaring. Het contact is verbroken, en opa zou het emotioneel niet hebben aangekund zijn eigen proces bij te wonen. ‘Hij is nu een gevangene in zijn eigen omgeving, een kamer van drie meter breed en 4,5 meter lang’, zegt diens advocaat Alwin Maarsingh.
Een van de meisjes riep in maart vorig jaar op een avond hun moeder naar boven, en vertelde snikkend wat zich de voorafgaande jaren heeft afgespeeld, haar zusje had zich bevend verstopt onder het dekbed. De hoogbejaarde man is kort erna thuis verhoord door de politie, waar hij grotendeels wel heeft toegegeven wat er gebeurd is. Alleen dat er sprake is geweest van dwang ontkent hij.
Verkrachting
Terwijl de verhalen van de zusjes sterk met elkaar overeenkomen en consistent zijn, merkt de officier van justitie op. Bij de één was het begonnen op haar twaalfde, als ze wekelijks bij opa thuis kwam om te helpen met klusjes in huis. Het ging verder dan ontuchtige handelingen, zoals strelen, likken en zoenen: ook wordt hij beschuldigd van seksueel binnendringen, verkrachting dus. Bij de ander gebeurde het vanaf haar dertiende. Hij zou ze gezegd hebben dat ze mee moesten werken, want anders zou hij zorgen dat ze uit huis geplaatst werden, of naar de politie gaan om aangifte te doen van diefstal.
De reclassering tekent op dat de grootvader wat verontwaardigd leek. Hij had niet verwacht dat het uit zou komen. Hij betuigde wel spijt, maar had het vooral over de gevolgen voor zichzelf: de eenzaamheid. ‘Hij ziet eigenlijk niet dat hij de meisjes schade heeft berokkend’, concludeert de rechtbankvoorzitter uit het reclasseringsrapport. En die schade is enorm: een van de zusjes krijgt bijvoorbeeld nog wekelijks trauma-therapie.
Geen dwang
Als reden voor zijn gedrag gaf D. op dat hij na het overlijden van zijn vrouw in 2016 behoefte had aan genegenheid en lichamelijk contact: de pubermeisjes zouden het zelf gewild hebben, dus dwang was niet nodig. Het misbruik was echter al voor het overlijden van oma begonnen.
De man heeft een blanco strafblad. Zijn advocaat voorspelde dat hij bij gevangenisstraf terecht zou komen in het penitentiair ziekenhuis van de gevangenis in Scheveningen. Zij cliënt is wel bereid schadevergoeding te betalen, maar niet de dertigduizend die de kleindochters elk gevraagd hebben. ‘Er moet ook wat overblijven voor de begrafenis’, zou hij gezegd hebben. Uitspraak over twee weken.
